Kwa kweli nashika tama,natazama duniani,
Nawaona wakihama, kwelekea kaburini,
Nawaona pia mama, na watoto karibuni,
Kwa nini ewe dunia, uliye mzito kwangu?
Jua linapochomoza, hinikuta kwa mawazo,
Naelekea kuwaza, mawazoni kwa mkazo,
Nila yeyote kuweza, lanachia mkwaruzo,
Kwa nini ewe dunia, uliye mzito kwangu?
Ramani nikitazama, himaya ninaiona,
Naona wenye husuma, kwa kijicho waniona,
Wanataka kujitoma, kwangu kwa kushindamana,
Kwa nini ewe dunia, uliye mzito kwangu?
Vita navyo vimetata, vya kabila kwa kabila,
Hili linapojikita, jingine linayo hila,
Linaenda kuwaketa, taifa lapata ila,
Kwa nini ewe dunia, uliye mzito kwangu?
Waongezeka ukame, wafa wanoadhiriwa,
Nyumba zabaki mahame, haya yote kwa ukiwa,
Wanamwambia mtume, kuwaambia makiwa,
Kwa nini ewe dunia, uliye mzito kwangu?
Fofofo mimi silali, nawaza hili na lile,
Nikiwaza maadili, ya himaya yangu ile,
Zangu nyingi taamuli, kwao wenye ukelele,
Kwa nini ewe dunia, uliye mzito kwangu?
© Kimani wa Mbogo (01/01/2008)
Shairi hili linaelezea hisia za mwandishi juu ya hali ya dunia. Mtunzi anaanza kwa kuelezea jinsi anavyoshikwa na tamaa kwa sababu ya kushuhudia watu wakifariki na kupotea duniani. Anaona watu wakiondoka kuelekea makaburini, ikiwa ni pamoja na mama na watoto wachanga. Anauliza kwa nini dunia inaonekana kuwa nzito kwake.
Mtunzi anaendelea kuelezea jinsi anavyohisi anaposhuhudia jua linapochomoza na anapojaribu kufikiria juu ya maana ya maisha. Anahisi kama hakuna yeyote anayeweza kumpa majibu yoyote, anaachia tu mawazo yake yamletee mkwaruzo.
Shairi hili pia linazungumzia vita na migogoro ya kikabila, ukame na vifo vinavyoendelea kuongezeka. Mtunzi anauliza kwa nini dunia inaonekana kuwa nzito kwake na kwa nini maovu na matatizo yanaendelea kuwa mengi duniani. Mwishoni, mtunzi anasema kuwa hawezi kulala na anawaza juu ya maadili na thamani zake katika himaya yake. Shairi hili linaonyesha hisia za wasiwasi na kukata tamaa juu ya hali ya dunia.
